Καθ’ Οδόν 12

Το 12^ο τεύχος του περιοδικού Καθ’ οδόν, παίρνοντας αφορμή από την 2^η Ευρωπαϊκή Οικουμενική Συνέλευση του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και του Συμβουλίου (Ρωμαιοκαθολικών) Ευρωπαϊκών Επισκοπικών Συνόδων στο Graz(23-29 Ιουνίου 1997), επιχειρεί μια συμβολή στον πανευρωπαϊκό προβληματισμό πάνω στο θέμα «συμφιλίωση». Συνολικά δημοσιεύονται 10 άρθρα σχετικά με το αφιέρωμα. Πριν από τα άρθρα προτάσσονται ένα σύντομο προλογικό σημείωμα του Μ. Κωνσταντίνου για την 2^η Ευρωπαϊκή Οικουμενική Συνέλευση, το κοινό ανακοινωθέν των προέδρων του Σ.Ε.Ε. και του Σ.Ε.Ε.Σ. από την Συνδιάσκεψη της Ασίζης με θέμα «Συμφιλίωση – Δώρο Θεού και πηγή νέας ζωής» και τέλος, η «Διακήρυξη της Μπρατισλάβας: Στο δρόμο ενός οράματος της Διακονίας στην Ευρώπη».

Ο Α. Παπαδερός εξετάζει από ορθόδοξη οπτική την έννοια της καταλλαγής και τον τρόπο με τον οποίο αυτή βιώνεται ως μεταμόρφωση και πηγή νέας ζωής.

Ο Ι. Πέτρου προσεγγίζει το θέμα της συμφιλίωσης ως προς την ουσία και το νόημά του στο σύγχρονο κόσμο κατανοώντας την ως μια κίνηση και πράξη συνάντησης και κοινωνίας από την μια με τους άλλους ανθρώπους και από την άλλη εξομάλυνσης των σχέσεων των ανθρώπων με την φύση.

Ο Ν. Ζαχαρόπουλος αναφέρεται στην επιτακτική ανάγκη της μελέτης και ανάπτυξης της ιστορίας των Εκκλησιών στο πλαίσιο της ιδέας της οικουμενικότητας, η οποία απουσιάζει σχεδόν καθολικά από την προβληματική της εκκλησιαστικής ιστοριογραφίας.

Ο Π. Ταμβάκης εξετάζοντας την σημασία της καταλλαγής μέσα από την ερμηνευτική προσέγγιση του Β΄. Κορ. 5: 17-21 παρουσιάζει ορισμένα σημεία στα οποία θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μια συνεργασία συμφιλίωσης.

Ο Κ. Σταμάτης υποστηρίζει την δεσμευτικότητα και καθολικότητα των αιτημάτων ίσης ελευθερίας των ανθρώπων, καθώς και των δικαιωμάτων που βασίζονται σε αυτά τα αιτήματα.

Ο Σ. Σακελλίων θίγει το ζήτημα του φαινόμενου της νέας φτώχειας και της πείνας που αναπτύσσεται με γοργό ρυθμό στις δυτικές κοινωνίες και υποστηρίζει ότι δεν γίνεται να συζητείται σοβαρά το θέμα της συμφιλίωσης αν δεν επιλυθεί πρώτα το πρόβλημα της φτώχειας.

Ο Χ. Τσιρωνης τονίζει την ανάγκη για την συγκρότηση μιας νέας κοινωνίας και τον ρόλο και τη σημασία της συμφιλίωσης στην πορεία αυτή.

Ο Κ. Ζάρρας καταθέτει ορισμένες σκέψεις του σχετικά με το ζήτημα των αντιθέτων και της υπέρβασής τους στη μυθολογία, εστιάζοντας ιδιαίτερα στην αντίθεση καλού και κακού.

Στη συνέχεια ακολουθεί κάτω από την μορφή άρθρου η παρουσίαση των εργασιών του «θεολογικού εργαστηρίου» που πραγματοποίησε ο Θεολογικός Σύνδεσμος πάνω στο θέμα της συμφιλίωσης.

Το άρθρο του Κ. Ζορμπά που βρίσκεται έξω από τη συνάφεια του αφιερώματος, ασχολείται με το ζήτημα των σχέσεων θεολογικής σκέψης και αθλητισμού και τονίζει την σημασία της πνευματικής άσκησης παράλληλα με την σωματική.